رفتار شهروندی سازمانی ابتدا توسط دنیس ارگان( Dennis Organ) در سال ۱۹۸۸ این گونه تعریف شد: <<یک رفتار فردی که در سیستم رسمی پاداش دهی، هیچ پاداشی برای آن در نظر گرفته نمی شود . اما ترکیب آن با همین نوع رفتارها در گروه، منجر به اثربخشی می شود.
>> در دنیای کسب و کار، رفتار شهروندی سازمانی با بهره وری در کار، اثربخشی کارکنان و سایر عواملی که می توانند در کوتاه مدت و بلند مدت بر روی کسب و کار تاثیر بگذارند، ارتباط تنگاتنگی دارد.
رفتارهای معمول شهروندی سازمانی در کسب وکار زمانی اتفاق می افتد که کارکنان در یک گروه جمع می شوند تا به صورت منظم و دایم و یا موقتی و برای فعالیتی مشخص، با هم همکاری داشته باشند.
کارکنانی که برای یک فعالیت موقتی و خاص در کنار هم جمع می شوند نیز، هر چند برای مدتی محدود، رفتار شهروندی سازمانی از خود نشان می دهند.
رفتار شهروندی سازمانی( OCB) اولین بار توسط باتمان و اورگان در اوایل دهه( ١۹۸۰) میلادی به دنیای علم ارایه شد.
شرایط کاملا متحول، افزایش رقابت و ضرورت اثربخشی سازمانrlm; ها در چنین شرایطی، نیاز آنها را به نسل ارزشمندی از کارکنان، بیش از پیش آشکار كرده است؛ نسلی که از آنها به عنوان سربازان سازمانی یاد می شود.
با توجه به اهمیت موضوع
پس از شکل گیری مدل مفهومی تحقیق، جهت آزمودن صحت مدلrlm; های اندازه گیری و همچنین آزمون فرضیات تحقیق از تحلیل عاملی تاییدی استفاده شده است.
نتایج تحقیق نشان داد که هم عوامل فردی و هم تعلق سازمانی بر شکل گیری رفتار شهروندی سازمانی اثر بسیاری زیادی دارند و در بین ابعاد OCB فقط رابطه میان اطاعت سازمانی و OCB معنادار نشد.
منبع :
درباره این سایت