انتقال خون هنگامی صورت می گیرد که خون اهداشده پس از تجویز پزشک، با تزریق در سیاهرگ دریافت کننده، به طور مستقیم در جریان خون او وارد می شود.
انتقال خون برای درمان بسیاری از مشکلات پزشکی فرد دریافت کننده، مانند بیماری های خونی، سرطان و نیز درمان برخی جراحت ها و جراحی های بزرگ که در آن خون از دست رفته است، دارای اهمیت است.
همچنین انتقال پلاکت در صورت پایین بودن پلاکت های خون یا اختلال در عملکرد آن ها و انتقال پلاسما برای تامین پروتیین های خون و توقف خونریزی ضرورت دارد.
خون اهداکنندگان داوطلب واجد شرایط لازم( با انجام برخی پایش ها )، توسط مراکز
خون و فراورده های خونی سالم به بانک خون مراکز درمانی تحویل و در مواقع نیاز برای یکی از بیماران نیازمند مصرف می شود.
در بیشتر موارد اهدا کننده، بیمار مصرف کننده خون یا فراورده را هیچگاه ندیده و نمی شناسد.
به رغم پیشرفت علم و فن آوری، تاكنون بشر از ساخت ماده یا محلولی كه بتواند كمبود ماده حیاتی خون را در بدن انسان جبران كند، عاجز مانده است.
كمبود خون، جز از طریق انتقال خون به بدن انسان قابل جبران نیست و این ماده حیات بخش، از بدن فرد اهداكننده آن تامین می گردد.
ایمنی و سلامت آن بستگی به اطلاعاتی دارد که توسط فرد داوطلب اهدای خون بیان می شود و وظیفه اخلاقی حکم می کند که وی در ارایه این اطلاعات، نهایت صداقت را داشته باشد.
از سوی دیگر، اهدا و دریافت خون، دارای مسایل اخلاقی و حقوقی ویژه ای است كه باید مراعات گردد.
بدین منظور در سال ١۹۸۰، مجمع بین المللی انتقال خون در مونترال، آیین نامه اخلاقی اهدای خون را تصویب كرد.
طبق مفاد این آیین نامه، بر دسترسی به خون عاری از خطر، رایگان بودن آن، عدم نیاز به جایگزینی خون اهدایی، رضایت آگاهانه دریافت كننده خون، حق عدم پذیرش خون توسط دریافت كننده و حق مطلع شدن از آسیب وارده به هنگام وقوع آن تاكید شده است.
منبع :
درباره این سایت